Ik heb mijn atelierhuur opgezegd. Eigenlijk onderbouwt de inhoud van mijn prullenmandje waarom ik er weg gegaan ben. Er was een afvalemmer in de keuken voor bederfelijke waar dus was er geen noodzaak mijn prullenmandje te legen zolang mijn afvalmand niet overstroomde. Maar die was niet eens halfvol, zo weinig ben ik er geweest.
Toen ik merkte dat ik mijn nieuwe weefgetouw maar niet naar de studio bracht bedacht ik dat ik dan net zo goed thuis kon werken. Wetend dat ik in een normale week eigenlijk alleen op maandag naar de studio zou kunnen en ik meestal maar iets van vier uur energie in mijn lijf heb om te werken door die twee uur zelfzorg per dag en nog een stukje long covid in mijn lijf. Ik zou minder weefmogelijkheid hebben als ik het getouw daar zou plaatsen, dat idee stond me tegen. En natuurlijk is het met die om en nabij vier uur werken per dag ook soms een kunstje om de atelierhuur te betalen, al probeer ik het bedrag toch maandelijks te reserveren voor garens en een klein tweede weefgetouw. Ik wil het maandelijkse bedrag dat ik voor de studio opzij zette niet ontwent raken zodat het geen grote hobbel wordt later weer iets te gaan huren.
Ik keek even terug in mijn oude mail. Dertien jaar atelierverleden. Er waren tijden dat ik halsstarrig mijn atelier vasthield ook al had ik het te krap, als een soort onderbouwing van mijn kunstenaarschap. Ik denk ook wel dat er een kern van waarheid zat in dat idee, of in ieder geval het mezelf blijven aanmoedigen te creëren door de ruimte daarvoor letterlijk te blijven reserveren. Maar ik denk dat ik het nu ook kan zonder die bevestiging. En zo groot was mijn atelier toch niet meer. Die ruimte heb ik thuis ook wel!
Vreemd om mijn atelier-sleutel achter te laten zonder een nieuwe sleutel in de hand te hebben. Maar het geeft ook rust in mijn hoofd merk ik. Omdat ik er zo weinig was stond ik er met een half been in. Nu is er ruimte echt opnieuw te beginnen. Zonder enige druk uit mijn verleden kan ik kijken hoe ik mijn kunstpraktijk wederopbouw. Misschien ga ik items maken met mijn weefsels. Of toch vooral wandkleden. Het puur ontwerpen van stoffen fascineert me ook enorm maar misschien hoort dat bij het leren van weeftechnieken. En wellicht komen er ook andere technieken bij kijken zoals ik in het verleden vaak werkte met meerdere gecombineerde technieken. Alles staat nog open, niets moet. Mijn enige houvast nu is het weven, de rest laat ik eromheen ontstaan. Het voelt dus prima een periode zonder dat setje sleutels. Een nieuw begin!
