Het is iets nieuws voor mij, mijn borsten. En hoe blij ik er ook mee ben, toch neigde ik tot een paar weken teurg veel naar de verstopmodus. Ik ben daar ergens mee opgegroeid, het afzetten tegen de male gaze was alles bepalend lijkt het wel. Of creëerde ik deze houding zelf, uit zelfbescherming, ook al liep ik altijd in jongenskleding? Ik ken nog wel die testosterone zijde van mij die het ook heel mooi vond allemaal, borsten, decolletés. Al denk ik steeds meer dat juist mijn vrouwelijke ik het toen al prachtig vond.
Ik vind het heerlijk een diep decolleté te dragen. Een beetje eng ook, want je zal maar zo’n testobom in je nek krijgen. Daar ben ik niet op uit overigens. Ook niet om een minder testo-doordrenkt persoon te schaken. Ik vind het gewoon heel fijn om mij mooi te kleden en niet alles volledig te bedekken. Sexy zijn kan juist ook vanuit een vrouwelijk perspectief. En het is ook niet helemaal eerlijk natuurlijk, vroeger kon ik als ik wilde topless over straat, wat ik niet zo gauw deed, maar open bloesjes vond ik toen ook al fijn.
Dit jurkje is wel op de rand denk ik. Ik zou er niet mee naar mijn werk gaan, hoogstens naar WORM. Waarom is dat? Ik draag het niet eens om anderen te behagen of te lokken. En ik heb het idee dat het mooi staat. Laatst hoorde ik hoe een decolleté van iemand, dat inderdaad heel luchtig was, met hoerderig bestempeld werd door een andere vrouw. Dat vond ik best naar eigenlijk. Misschien was ze net als ik, en vond ze het gewoon fijn zitten.
Een oordeel is snel gemaakt. En dus ook naar mijzelf. Al zo vaak heb ik bij mijzelf muurtjes moeten afbreken om te herkennen wat nou echt bij mij past, wat ik neigde te verstoppen. Ik was zelfs bijna niet voor de borstvergroting gegaan. Maar ik deed het wel, ook al kreeg ik van vroeger uit intern, maar ook van iemand in het nu, te horen dat ik tevreden moest zijn met mijn toen door hormoontherapie gevormde borsten. En ze waren ook al best mooi, maar mijn hoofd zag er toch een mannelijk iets erdoorheen. En uiteindelijk besloot ik ervoor te gaan.
En ik ben elke dag zo blij dat ik dat gedaan heb! Want ik zie die mannelijkheid daar niet meer. Het is zo overtuigend dat mijn hoofd geen seconde meer getwijfeld heeft sinds de operatie. En geloof me, dat is een heerlijk gevoel. Dus ja, nu ga ik niet meer topless over straat of op de camping maar ik ga wel genieten van mijn jurkjes met diep uitgesneden decolleté.
