Laatst schreef ik in mijn Instagram story de volgen zin op:
Me talking to my boyish me: “yes, we can be one, as long as I can wear pink dresses every day”
Het kwam bijna uit het niets leek het, ik flatpe het er als het ware uit. En het zette me aan het denken.
Want nadat ik mijn zwengel had laten verwijderen en er iets zo prachtigs voor terugkreeg kwam er een heerlijke rust over mij heen. Eindelijk hoefde ik van mijzelf echt niets meer te verantwoorden aan mijn innerlijk kind Aurora, die vroeger zo haar best deed mij middels een ‘mannelijk masker’ te beschermen voor de boze buitenwereld die niets begreep van het meisje in mij. Ik gooide het masker eindelijk volledig van me af.
Maar ik ben er ook van overtuigd dat iedereen wel iets van beide of meerdere seksen of indetiteiten in zich heeft. Hoe harder ik roep dat ik eindelijk helemaal vrouw ben, hoe meer gevaar er bestaat dat ik mijn innerlijke jongensachtigheid die ook bestaat negeer. Oh zeker, ik voel me helemaal vrouw, ik ben meer vrouw dan ooit! Maar ik heb ook een een stukje jongensachtigheid in mij, en het gevaar bestaat dat ik dat met de nieuw verworven heerlijkheid verstop onder een nieuw masker.
Ik noem het jongensachtig omdat het niet echt mannelijk voelt, zoals omschreven in de stereotypen die ik eigenlijk sowieso niet echt goed ken of ooit echt goed begrepen heb. Simpel gezegd: ik ben geen haartje masculine of macho, niet die vorm van mannelijk. Ik kan niet duidelijk omschrijven wat ik dan wel bedoel, maar het voelt zo dat als ik mijn testosteron-verleden volledig ga negeren, er toch echt iets weggestopt wordt waar ook een stukje waarde en liefde in zit.
Ik ga ook niet baggy trousers of colbertjasjes dragen, aan dat laatste zit notabene nog trauma verbonden. Nee hoor, heerlijk jurkjes, elke dag. Of rokjes komt vast ook nog eens. Niets staat me in de weg heerlijk vrouw te zijn zoals ik dat wil. Maar ik ontarm alle kanten van mijzelf. Dat is misschien wat het is, en iets wat zoveel beter lukt na mijn operatie. Daar hoort ‘boyish me’ ook een beetje bij. Maar vooral ‘girly me’, zij is nog lang niet uitgefeest!
