In het weekend lag ik te vroeg wakker. Ik was nog half in slaap en puzzelde een zinnetje in elkaar, over de trein die maar niet stopt. “Le train n’arrete pas”. Dat moest zijn “Le train ne s’arrête pas” googelde ik later. Maar ik realiseerde me dat ik in het Frans aan het puzzelen was. En hoe een mooie taal ik Frans altijd gevonden heb. Ik haalde het vak maar net op de MAVO. Er speelde zóveel in mijn leven dat mijn school een rommeltje was. Daar schijf ik vast nog een andere keer over, over school. Maar wat ik me die ochtend vooral realiseerde was dat als ik een meisje had mogen zijn, dat ik het Franse dan omarmt had.
Ik vond de taal sowieso mooi, maar le garçon of l’homme vond ik zo saai klinken. La fille of la femme klonk zoveel dromeriger! Of mademoiselle, ik wist niet hoe gedateerd dat was, maar vond het prachtig klinken. Zelfs het ‘La’ of ‘une’ vond ik mooier dan ‘Le’ of ‘un’. Terugdenkend zie ik dat absoluut als een teken dat ik toen onbewust best wist wat er gaande was. Dat ik ergens wel wist dat ik vrouw ben. We gingen ook naar Parijs. Met de klas. Ik was er helemaal weg van. Ook hier weer vooral de Parijse meisjes. Ik denk dat ik haar wilde zijn.
Het roept ook andere herinneringen op die ik verdrongen heb. Ik kon soms wegdromen over prinsessen en kastelen. Ik geloof niet dat ik mijzelf in een mooi prinsessengewaad zag, want dat mocht niet van mijn innerlijk kind. Ik moest als jongen functioneren. Maar ik mocht wel wegdromen van prinsessen in prachtige jurken. Ik weet de stijl nog van één van de vrouwen waar ik iets mee had, wat terugkijkend overduidelijk eigenlijk vriendinnenliefde was en na een half jaar strandde. Ze had die sprookjesachtige stijl. Mooie kleding. Ze had iets Frans over zich.
Ik was ook gek op Franse films. Gek genoeg heb ik er maar weinig gezien, misschien klopt dat dus niet, maar er is een soort van Franse stijl. La Fille Seule is een film die ik iets van twintig jaar gelden zag, samen met een toenmalige vriend. Niet sprookjesachtig, maar wel die eenzaamheid uit mijn jeugd. Een film over hoe het leven kan lopen als vrouw. En ik geloof een heel lang camerashot erin verwerkt. Ik ga de film weer kijken!
