Als kind had ik al een liefelijke, warme, vrouwelijke uitstraling. Helaas zorgde dat ervoor dat er, zo begreep ik van mijn moeder, meerdere pedofielen interesse in me hadden. Ze liet ze niet toe, maar ze kon niet voorkomen dat mijn eerste buurjongen mij een keer meenam naar zo’n engerd. Het is een naar verhaal, maar ik ben buiten het grootste gevaar gebleven, al denk ik niet dat ik er helemaal zonder trauma uitgekomen ben. Een aantal jaar gelden ben ik het al eens aangegaan door ‘Never Ending Story’ voor te lezen aan mijn zoon, en later de film te kijken. En nu door er over te schrijven.
‘Ik weet een meneer waar we Never Ending Story kunnen kijken op VHS! Ga je mee?’. Zoiets vroeg mijn eerste buurjongen. We waren negen of tien jaar, ik was al verhuisd naar de nieuwe buurt. Het werd een van onze laatste uitjes samen bleek later. Ik twijfelde. Zo duidelijk had mijn moeder me gewaarschuwd dat er verkeerde mannen bestonden. Maar het aanlokkelijke idee won. De herinnering is vaag, maar in mijn beleving gingen we er twee keer heen. De eerste keer liet de man, die geloof ik kalende was, het huis zien. Het was een huis op de Grote Berg in Einhoven. Ik keek net op Google Maps, de huizen staan er nog, al zou ik niet precies weten welke van het rijtje. Ik heb wel een vermoeden. Terugkijkend was het echt te ziek voor woorden. Hij had een bedrijf of stichting waar hij kinderen opving die door problemen een tijdelijke schuilplaats nodig hadden, zo legde hij uit. Er stond ook een naamplaatje van een dergelijke stichting, waar hij waarschijnlijk bij aangesloten was, op de deur. De eerste keer dat we er waren kwamen we alleen op de eerste verdieping. Boven aan de trap kwam je binnen, beneden was iets van een opslag. Direct bij binnenkomst was er een ‘kantoortje’, een kamer met een bureau geloof ik. Wat van die stickers ook, boeken. Daarachter kwam je op een balkon waar je over de parkeerplaatsen keek, en de toren van de brandweerkazerne kon zien. Aan de voorkant van het huis was de woonkamer met de videorecorder en TV. Daar keken we Never Ending Story. Misschien wel een van de mooiste films uit mijn jonge jaren. Verder gebeurde er niets die dag, als ik de dagen niet door elkaar haal. Maar er was wel een vreemde sfeer. Ik voelde me opgelaten, een beetje bang.
De buurjongen vroeg me nog een keer mee te komen. We konden er rotjes afsteken op het balkon. Ik durfde er niet echt heen, maar besloot toch mee te gaan. We staken wat rotjes af op het balkon. De meneer bood aan de rest van het pand te laten zien. Daarna zouden we nog een film kunnen kijken. Nog een trap omhoog. Daar waren een of twee slaapkamers voor de op te vangen kinderen vertelde hij, en een voor hem denk ik. Er waren overigens geen andere kinderen de keren dat wij er waren. En er was een kamer met een flipboard. Bij het flipboard lagen markers. Mijn buurjongen vroeg of hij een marker mocht hebben. De man gaf aan dat hij daar wel iets voor moest doen. Ze gingen naar de grote slaapkamer. Ik zie nog een vage schim van het bed voor me. De deur ging dicht, ik moest wachten op de gang. Ik kon me niet echt een voorstelling maken van wat er gebeurde, al wist ik wel iets van de lessen die ik eerder kreeg van de buurjongen, en die waarschuwingen over enge mannen. En deze man was ook eng. Ik wachtte. Toch vroeg ik, toen ze de gang weer op kwamen, of ik ook een marker mocht hebben. Natuurlijk antwoordde de man met hetzelfde als hij de buurjongen geantwoord had, waarna ik hand van mijn buurjongen vastgreep en riep ‘rennen!’. We renden de trappen af, die eindeloos lang leken, en racete weg met onze fietsen.
Soms overvalt me dat moment nog. Ik ben veel van mijn kindertijd vergeten. Het is een warrig plaatje, met veel onduidelijkheid maar ook fijne momenten. Naast de onzekerheid die ik beleefde als kind was er ook deze narigheid. Elke keer als ik dat dromerige liedje van Never Ending Story voorbij hoor komen denk ik er even aan, soms ruik ik zelfs even de nare geur van het huis. Een split second, direct daarna stap ik er overheen en geniet ik van het prachtige liedje. Ik ben zo enorm blij dat ik besloot weg te lopen!
