Dit is het eerste jurkje dat ik ooit kocht. Ik moest het nalopen want iets dergelijks had ik eerder al beweerd met een andere jurk, maar ik heb een foto van mij in dit jurkje gedateerd 15 juli 2020, nog geen maand na mijn ontdekking. Alleen zit die niet in het rijtje foto’s omdat ik toen nog een baard droeg en dat gaat mij wat te ver wat betreft mijn vergelijkfoto’s.
Vandaag is het precies anderhalf jaar geleden dat ik mijn eerste oestrogeenpleister plakte. Dat was toevallig ook een donderdag, de dag waarop ik net als op zondag steeds een nieuwe pleister met het wonderlijke oestrogeen op mijn lichaam laat hechten. In totaal 78 weken nu waarin ik dus twee pleisters plak per week. Met die van vandaag erbij 157 stuks. Er zullen er nog velen volgen want ik blijf ze mijn leven gebruiken. Een verschil is dat ik sinds de operatie geen testosteronblokkers meer nodig heb. De nare spuitjes die ik zelf moest zetten zijn verleden tijd!
Nog steeds ervaar ik verandering door de hormoontherapie (HRT), al is het steeds wat subtieler denk ik. Vooral mijn huid blijft zachter worden lijkt het. Ook heb ik het gevoel dat mijn gezicht nog wat ronder geworden is. Mijn gezicht zal trouwens nog wat zachter overkomen als alle haartjes die ooit baard waren weggeëpileerd zijn. Dat proces duurt nog wel een paar jaar begreep ik, binnenkort ga ik daar weer mee verder. In de vergelijkfoto’s is de nieuwste foto gemaakt met de spiegelreflexcamera zodat het beeld wat eerlijker is. Maar de eerste foto’s zijn weer met de mobiel gemaakt destijds die altijd een beetje corrigerend zijn heb ik het idee. Maar goed, je kan je een beeld vormen. De eerste foto is van vóór ik met de hormoonbehandeling begon en de tweede is ongeveer een half jaar HRT.
Het wegvallen van de grote hoeveelheden testosteron is een verademing. Misschien is het vooral een mindset, maar ik heb het gevoel dat er een verschil is tussen het gebruik van testosteronblokkers en nu zonder überhaupt de aanmaak van het goedje. Het lichaam stopt geen energie meer in de aanmaak of het ondergaan van de decapeptyl (de testosteronblokker), dat moet toch rust geven in de balans lijkt me.
Ik ben superblij met alles wat de hormoontherapie mij gegeven heeft, maar het komt nu gewoon tot rust. Ik vergeet bijna te vertellen dat ik beter slaap en mijn hoofdhaar iets terug lijkt te groeien! Vooral dat laatste zet gewoon door. Maar verder blijft het enige dat nog spannend is de volgende meting in juni. Spannend omdat de laatste meting aangaf dat ik teveel oestrogeen aanmaakte, meer dan eigenlijk kan met de twee-wekelijkse oestrogeen pleister. Als dat nog een staartje krijgt ga ik daar zeker over bloggen, maar dit was in principe de laatste hormoonupdate!
