(ik zag laatst in de ochtend dat de moderators de nare opmerkingen weggehaald hebben)
In mei stond ik in de VROUW Glossy. Het was een mooi moment in mijn leven, om zo voor een tijdschrift in glamourstijl gefotografeerd te worden. Een jeugdwens waarvan ik nog maar net ontdekt had dat die er was, en die ik meteen afgeschreven had, maar toch in vervullig ging. Vooral de foto waar ik helemaal op sta. Boudoir, vrouwelijk, verleidelijk.
Gisteravond kwam ik de foto weer tegen op Instagram. VROUW Glossy had de foto’s geplaatst in verband met de Pride. Prachtig, want een van mijn doelen is meer begrip kweken. En naast de portretfoto, ook die mooie boudoir foto. Ik kreeg ook weer wat meer belangstelling voor mijn Instagram account. Welkom!
Nog wat later in de avond zag ik dat het ook gedeeld was op hun Facebookmuur. Het stond ineens in de online Telegraaf, met onder de facebook-post hele nare reacties, grappen en onbegrip. Het bracht me even van mijn stuk. Ineens waren daar de bulliers en de lui die het niet begrijpen en hun woordje altijd klaar hebben. Mijn eerste reactie was ‘geen wonder, De Telegraaf’. Maar er stonden ook een paar lieve reacties bij. Ik was er eigenlijk al gauw klaar mee, de reacties lezen en me er opgelaten bij voelen. Ik merkte dat het me eigenlijk toch niet zoveel deed. Uitfilteren, dacht ik, en ging in rust naar bed.
En nu ik wakker werd, voel ik geen wroeging of onrust, maar zelfliefde. Ik heb er wel eens aan gedacht. Dat stel je wordt bekender, wat doe je dan met dit soort reacties. lezen BN-ers dat gewoon niet? En ik realiseer me nu dat BN-ers het niet veel zullen lezen. Of in ieder geval automatisch de narigheid eruit filteren. Alleen positief commentaar is welkom!
Ik ben zo blij dat ik vanmorgen met een liefdevol gevoel wakker werd. Het was even een test op mijn nieuwe zelfliefde. Het werkt, het is sterker dan ooit. Ik ben sterker dan ooit! Waar ik vroeger een pantser opgebouwd had, gaat het nu meer vanzelf. Ik ben tevreden, blij met mezelf. Zelfs dankbaar dat ik dit mag ervaren. Hoe het me sterker maakt. En het mooiste commentaar was de kop van het artikel zelf, iemand wees me erop. Een uitspraak van mijn zoon bijna twee jaar terug die ook in het interview terugkwam. “Mijn zoon ziet dat ik als vrouw veel gelukkiger ben”.
