Vanmorgen besloten. Ik heb mijn verjaardag verzet! Vandaag is het twee jaar geleden dat ik ontdekte dat ik transgender-vrouw ben. Wat een wereld ging er voor mij open! Deuren ook; allerlei deuren gingen er open die anders gesloten waren. In mijn hoofd vooral. Zoveel afgesloten kamertjes; zoveel deurtjes en luikjes gingen open deze twee jaar! Sommige langzaam, andere snel. Sommige zijn misschien nog gesloten want ik kom zo nu en dan nog een stoffig luikje tegen. Ik blaas het stof eraf en ga op zoek naar de sleutel als die nodig is en dan open ik het. Voorzichtig maar vol vertrouwen, liefde voor wie ik ben en wie ik was.
Misschien is dat de grootste in die enorme lijst aan veranderingen. Zelfliefde, zelfvertrouwen. Twee zijn dat er, verbonden aan elkaar. Hoe meer zelfvertrouwen ik voel hoe meer ik liefde voel voor mezelf en hoe meer liefde ik voel voor mezelf, hoe groter mijn zelfvertrouwen wordt. Nog elke dag komen er flarden voorbij van vroeger, die luikjes en deurtjes. Nu kan ik mezelf steunen bij die herinneringen. Veel begreep ik er toen niet van, vooral die vrouwelijke kant van mij. Ik negeerde het, al opende ik onbewust stukjes over de jaren. Nu ontarm ik die vrouwelijkheid en zie ik steeds meer hoe aanwezig ze altijd al was in mijn leven. En geef ik Aurora, zo noem ik mijn oude ik, een knuffel. Ze was mijn beschermengel.
Ik voel me een vlinder riep ik gisteren in mijn dagboek. De vlinder is mijn lievelingsdier. Zo fladderend door de lucht; in de mooiste kleuren. Zo ben ik eigenlijk altijd wel geweest, ookal zat er een laagje over waarin ik mijzelf verstopte. Ik ben altijd vrolijk geweest, onderzoekend, zoekend, als een vlinder. Maar mijn onzekerheid was enorm. Dat laagje zie ik als een laagje stof. Er zit niets negatiefs in; ik ben niet boos op mijn oude beschermengel. Ik voel geen boosheid. Soms verdriet, maar ook die is misplaatst, want elke andere weg was ook zwaar of ingewikkeld geweest. Gewoon even lekker voelen, dat verdriet, en dan weer verder. Ik probeerde onbewust zo enorm een man na te spelen. Ik was daarin zo dapper! Nou, die last is er nu af, dat voel ik zo. En dat vier ik heel graag!
En al jaren, ook voor mijn ontdekking, wilde ik mijn verjaardag liever in de lente dan middenin in de winter. Voor mijn 40ste verjaardag verzon ik zelfs een goede smoes en vierde het in mei. Toch regende het en zaten we alsnog binnen in plaats van in het park maar het was wel een heerlijk feestje. En nu zag ik hoe Virginie, een vriendin met wie ik veel parallellen deel, haar woonomgeving steeds weer aanpast naar hoe zij het wilt hebben. En prachtig ook steeds weer. Het herinnerde mij eraan dat ik dat ook kan en mag doen, en ook doe in mijn leven. Ja, natuurlijk mag ik mijn verjaardag nu ook aanpassen, er is genoeg aanleiding voor! Mijn geboortedag blijft gewoon in januari en vier ik in ieder geval met mijn zoon. Maar ik verwacht dat het me volgend jaar wel gaat lukken: een heus verjaardagsfeest op het strand in de Hoek! 19 Juni is voortaan mijn verjaardag!
