Soms waan ik mij in een wereld waarin alles anders is. Fantasie neemt het dan over. Vroeger al fantaseerde ik van alles bij elkaar. Ik denk dat het soms gewoon een uitvlucht was, de wereld voelt niet echt dus maak je het mooier in je fantasie. Ik las tot mijn pubertijd ook veel boeken. Daarna kreeg ik geen leuke tips meer, dat gebeurde niet bij de volwassen bibliotheek. En zelf liep ik vast in zoveel andere dingen.
Een jaar of tien geleden gingen mijn ogen weer open voor boeken. Murakami, Mitchell, Philip k Dick. Vooral Ubik van de laatst genoemde schrijver trok mij verder de sci-fi wereld in. Want waar beter dan in science fiction is er ruimte om af te dwalen in de verbeelding? Vooral verschuivingen van tijd of parallelle werelden vind ik intrigerend, zoals in Zee van Rust van Emily st. Joan Mandel, of het bizarre boek van Micaiah Johnson, The Space Between Worlds, waarin wel heel veel werelden aangedaan worden.
Waar ik vroeger veel kon dagdromen werkt het nu het best pen en papier te gebruiken, of iets anders om mee te schrijven. Dat lukt eigelijk pas goed sinds ik meer op mijzelf ben gaan vertrouwen. Er was een ontmaskering voor nodig en het schrijven van mijn 365 Jurkjes boek heeft me ook veel geholpen opener te worden. Ik ben zelfs aan een boek begonnen! Ik noem het een retro autobiografische science fiction. Retro omdat het terug gaat in de tijd, science fiction omdat het over andere werelden gaat en toch een soort toekomst. En autobiografisch omdat het deels over mijn eigen leven gaat.
Ik ben nu op een derde van het boek. Schijven is soms net als lezen. Buiten de grote lijnen die ik uitgezet heb, vormt het verhaal zich naarmate ik het opschrijf. Na een pauze van een paar maanden wil ik later deze maand weer verder schrijven. Ik vind het enorm spannend. Geen idee wat de lezer van mijn geschrijf gaat vinden, maar ik ga door vol vertrouwen, ik schrijf het ook voor mezelf. En wie weet kun je het komend jaar al in huis hebben!
Tussen Ronas en New Logam.
Elena lijkt zich niet echt te herinneren hoe ze op de planeet Ronas terechtkwam, maar ze leeft er een succesvol leven als fotomodel. Door een alles veranderend aanbod wordt haar comfortabele leven onzeker. Er vallen gaten. Alsof ze niet alles weet over zichzelf.
Stellar leeft zijn leven op de planeet New Logam. Hij werkt in de mijnen waar hij de bijzondere brandstof dogeen delft. Na jaren vind er een incident plaats waardoor hij geconfronteerd wordt me zijn verleden.
Ze komen elkaar tegen in dromen. Het begint eerst vluchtig, onwerkelijke herinneringen. Zoals een droom vaak is. Dan lijkt het steeds echter te worden, alsof het geen dromen zijn maar ontmoetingen. Ze kennen elkaar niet en wonen velen lichtjaren van elkaar. Kan je iemand tegenkomen in je dromen?
