Over nederigheid en transfobie

Ik wilde die rare actie van singer-songwriter Anouk eigenlijk negeren maar het raakte iets aan. Iets wat ik me nog niet gerealiseerd had. Er was een ingewikkeld stukje in de eerste jaren na mijn ontdekking tot ver in mijn eerste jaar hormoontherapie dat ik blijkbaar nu volledig losgelaten heb. Dat realiseerde ik me doordat zangeres Anouk ineens haar gevoelens ventileerde over transvrouwen die geen echte vrouwen zouden zijn omdat ze niet bloeden. Zo raar, waarom zou je iemand anders geluk misgunnen, in het geval van Anouk zeker ook als je het geluk zo toegezongen werd?

Even een afkorting, ‘cisgender’ betekend dat je genderidentiteit overeenkomt met je geboortegeslacht en is er zodat je in een tekst als deze bij een vergelijking niet hoeft te praten over de ‘normale vrouw’ (want wat ben ik dan). Dus een cisvrouw of cisgender vrouw, zoals Anouk I guess, is tevreden met het geslacht bij geboorte. Maar natuurlijk niet altijd met de menstruatie die daar meestal bij komt kijken. De eerste jaren dat ik begon te leven in mijn vrouwelijkheid voelde ik mij er bijna schuldig over dat ik mijzelf als vrouw ging introduceren aan mijn voornamelijk vrouwelijke omgeving zonder de PMS-weg te hoeven bewandelen. Ik had genoeg ellende omtrent PMS meegekregen. Ik voelde me nederig. Want terwijl de testosteron nog door mijn lichaam stroomde en ik mijn mannelijk masker nog maar net had afgezet, begaf ik mij op een voor mannen verboden gebied. Zo zat dat toen in mijn hoofd in ieder geval. Maar met de jaren merkte ik dat er maar weinig cisvrouwen zijn die mijn nederigheid terecht vonden. Ik kreeg eerder een “Wees blij dat je dit niet mee hoeft te maken!”, wat ik beaamde. Ik weet dat er ook transgender vrouwen zijn die dit wel degelijk mee zouden willen maken, vooral ook de mogelijkheid een kind te kunnen dragen. En zich daardoor soms zelfs minder vrouwelijk voelen. Maar ik geloof dat ik zelf vrede heb zonder dat alles. En ik heb een prachtkind!

Soms denk ik wel eens hoe mooi het zou zijn geweest als ik geboren was als cisvrouw. Dat ik me in ieder geval niet op deze manier zorgen had hoeven maken over mijn identiteit. Maar zo is het niet gegaan en eigenlijk kan ik me juist prima vinden in mijn huidige situatie. Want ik ben nu in ieder geval heel blij met mijn vrouwelijkheid die ik nu eindelijk in alle liefde omarm. Ook ken ik maar weinig mensen die zich gedragen als transfoob of TERF (dat staat voor trans exclusive radical feminist al vind ik het geen feministische houding). Ik werd meteen al zo warm ontvangen in de vrouwenwereld om mij heen dat ik die nederigheid heb kunnen parkeren. Ik denk eigenlijk ook dat als ik nederig ben naar andere vrouwen dat ik me niet gelijk zou voelen, het is geen inclusieve situatie. Ook was ik minder mijzelf in de tijd dat ik me nog vaak zo voelde. Ik merk dat ook met cisvriendinnen. Nu ik daar niet meer mee bezig zijn zitten we echt op één lijn met elkaar. Ik was er zelfs zó niet meer mee bezig het laatste jaar dat ik helemaal vergeten was dat ik mij eerder zo voelde. Daar ben ik Anouk bijna dankbaar voor, dat ik nu inzie hoezeer ik me nu op mij gemak voel in mijn lichaam en tussen de vrouwen.

Ondanks dat er mensen zijn als J.K Rowlings en nu ook Anouk en nog wat anderen bekende of onbekende anti-personen in de meute. Ik ben wel klaar met dit soort antigeluiden. Kort geleden had ik een soortgelijke ervaring met een cisvrouw, laat ik nu even zeggen uit de meute. Waarom zijn er mensen die mijn /ons verhaal niet snappen en daarom de noodzaak voelen een zo kortzichtige mening op de socials te ventileren? Het meest kwalijke vind ik het als het om personen gaat met een brede publieke achterban waarin natuurlijk ook veel trans kinderen en trans adolescenten. Als je die status hebt heb je ook een verantwoording vind ik. Het is juist zo fijn dat transgender kinderen van nu steeds vaker inclusief opgenomen worden in de gemeenschap, het zorgt ervoor dat ze een toekomst hebben. Waarom zou je die lieverds nog meer onzeker maken dan ze zich vaak al voelen?

En die vraag van Anouk, ‘ben ik nu gecanceld’. Nou.. ja doe maar hoor. Iedereen verdient een tweede kans maar bij deze cancel ik Anouk.

Scroll to Top