Eind juni 2020 vertelde ik Elena als eerste over mijn ontmaskering.
“Je hebt een naam nodig”, zei ze enthousiast.
Veel namen kwamen er voorbij, zoals ook Aurora wat later mijn derde naam werd. Een paar dagen later wist ik het, het werd Stellata. Mezelf vernoemend na de Magnolia Stellata die ik een paar maanden eerder in mijn tuin geplant had. En die net als ik in februari zou gaan bloeien, bedacht ik.
Drie lentes verder staat Stellata wederom vol in bloei. Net als ik! Ik had de operatie en het herstel hier niet op uitgekiend, maar het komt bijzonder samen nu. Vanuit mijn zelf gecreëerde stulpje in mijn huiskamer kijk ik uit op haar. Wat bloeit ze weer prachtig dit jaar!