Ik kon het vrij makkelijk terugvinden in mijn mail, ik besteld deze jurk op 27 december 2020. De jurk was afgeprijsd, voor de halve prijs. Er stond toen een prachtige foto bij op de website. Een mooie vrouw in de ‘kakigroene jacquard-geweven jurk’. Het was te mooi, maar ik drukte toch op de knop. Ik was toen ruim vijf maanden bewust van mijn vrouw zijn, en drie maanden ‘uit de kast’ als transgender vrouw, al ging dat in etappes. Maar de jurk ging in de kast, en bleef daar nog bijna twee jaar hangen..
Een paar keer overwoog ik haar te dragen. Maar ik vond het te gewaagd. Te ‘enthousiast’. Ik stelde me voor dat de jurk niet stoer genoeg was, of juist over de top vrouwelijk, ‘daar was ik nog niet’. En hoe zouden de mensen in de metro reageren anyways. Ook vorige herfst-winter ging ik er niet voor. Ik vond de jurk te vrouwelijk voor mij, met die mooie pofmouwtjes en weelderige wijde rok. Tuurlijk, het argument te mooi of te vrouwelijk is onzin. Maar het was dat stemmetje van vroeger, het beschermende innerlijk kind, die maar bleef roepen ‘voorzichtig!’.
Iemand vroeg me laatst wat ik bedoel met vrouwelijk. Want op dat moment bedoelde ik egenlijk dat ik iets zacht en liefelijk vond. Ik denk dat het voort komt uit mijn eigen classificering, die ik maakte als kind. Op mijzef vooral, want ik moest jongetje spelen zo goed als ik kon. En dat kon ik natuurlijk niet zo goed, het mislukte meestal, omdat het niet natuurlijk voor me was bedacht ik allerlei onsamenhangende regels. Maar onbewust keek ik ook, net als elk meisje, naar wat andere meisjes of vrouwen droegen of deden. En wat ik echt heel mooi vond classifieerde ik onder ‘echt vrouwelijk’.
Vandaag draag ik het vrouwelijke jurkje dan eindelijk, als een teken aan mijzelf. Iedereen die mijn blog volgt weet dat ik die stap al vaak genomen heb, bijzonder hoe dit zich vaak herhaalt, die overweging en het beslissingsmoment. Dat systeem verdwijnt langzamerhand uit mijn lijf, uit mijn hoofd. Natuurlijk is er altijd een overweging en een beslissing, maar niet meer vanuit een angstige stem uit een andere tijd. Het wordt steeds meer: Ik vind het een hele mooie jurk, het mag!
