Vandaag is het International Transgender Day of Visibility. Ik had bedacht om een stuk te schrijven over hoe mooi het zou zijn als we met z’n allen fluïditeit volledig zouden erkennen in gender, seksuele voorkeur en aantrekkingskracht. Liefde voor jezelf en voor de ander. Niet alleen het respect of begrip voor je naasten, maar ook voor diegene die je niet kent, welk geslacht of voorkeur dan ook.
Maar het kwam er niet van. Mijn focus is nog niet 100% en wat ik nu vooral wilde was eindelijk zonder de sport-bh poseren in mijn Space Choco jurkje van Tante Betsy, wat ik speciaal bewaard had voor na mijn operatie. En de foto’s en mijn geluk aan jullie laten zien! Een beetje make-up, en niet teveel foto’s, want ik wilde energie sparen om mijn rondje te lopen. Dat met de sport-bh weer aan, dat moet nog twee weekjes.
Het gaat best goed. Fysiek gaat niet alles vanzelf, het is hard werken. En het is wennen aan mijn nieuwe situatie, om uit het medische en in het persoonlijke te raken. Het eigen te maken, te koesteren. Hoe minder zwellingen hoe natuurlijker dat gaat. De foto’s zijn een momentopname, verder zit of lig ik vooral op bed. Maar het gaat steeds wat beter!
En dat poseren, het maakt me blij, net als de dagelijkse ochtendselfies in mijn 365 jurkjes project. Zelfs een beetje euforisch! Het geeft mij een idee over hoe ik misschien al over een paar weken door het leven ga. Nog een beetje rustig aan in het begin, maar onbezorgd en vrij. Het voelt zó goed nu ik bevrijd ben van testosteron en zwengel. Bevrijd van wat mij tegen hield mijzelf te zijn en verrijkt met dat prachtigs wat ik elke dag steeds wat beter leer kennen.
En had ik al verteld hoe het voelt gewoon een jurkje aan te kunnen en mij daarin helemaal veilig te voelen? Het is heerlijk!
