Vorige week had ik een afspraak met de verpleegkundig-specialist van het Maasstad Ziekenhuis. De eerste vier-maanden-check. Mijn hormoonwaardes zijn nu volledig als bij een cis-vrouw. Zelfs iets minder testosteron dan gemiddeld; wat ook door de lever aangemaakt wordt. En later sprak ik mijn psycholoog; online. Ook zij is helemaal tevreden. In mei zie ik haar weer eens in het echt. Maar beiden heb ik niet kunnen vertellen van mijn grote ontdekking eergisteren..
Ik keek per toeval in mijn staande spiegel en ik zag iets dat ik nog niet gezien had. Ik heb heupen…. ineens! Mooie vrouwelijke heupen. Natuurlijk is dat niet plotsklaps gebeurd maar ik lette er niet op. Iemand had me gewaarschuwd, als ervaringsdeskundige, niet teveel te hopen op vrouwelijke heupen; vooral een lichaam op mijn leeftijd geeft niet altijd mee. Ik denk dat ik daarom dat idee genegeerd heb. Als je er maar niet aan denkt dan mis je het ook niet als het niet ontstaat.
Daarom was de verrassing ook des te groter! Want ik vind het heel mooi. Heel vrouwelijk. Het is maar een klein verschil. Ik heb mijn heupomvang opgemeten voor de naailessen in april vorig jaar. Net drie à vijf centimeter erbij nu. Ligt eraan hoe je het meet. Toch zie je, als je recht in de spiegel kijkt, wel degelijk verandering. Want mijn heupen liepen eerst recht en nu is het echt een mooie ronding. Een heuveltje als je ligt.
Dit doet mij zoveel goed! Ik krijg het gevoel dat het hele lichaam meewerkt. Ik was me wel bewust dat ik vrij rechte benen had. Mooie benen. Jawel….. met mijn benen was ik al heel blij. Maar bovenaan liep het recht. Ik accepteerde het. Zoals met mijn gezicht in het begin of nog niet zolang geleden. Soms nog zie ik de mannelijke kant terug. Maar ik kan steeds minder terugvallen op oude angsten want meer en meer bewijs komt binnen dat mijn lichaam toch echt afstand aan het doen is van die mannelijke factoren.
Dat voelt heerlijk. Nadat ik mijn vrouwelijke heupen ontdekte raak ik ze steeds even aan. Check ik even of ze er nog zijn. En soms kijk ik in de spiegel om zeker te zijn dat ik het niet mooier maak in mijn hoofd dan het is. Dat ik het me niet inbeeld. Maar het is er en het is prachtig mooi!
