De laatste dagen waren rommelig. Pittig! Ik wist tevoren al dat er vandaag en gisteren alleen in de avond hulp kon zijn, waar ik heel dankbaar voor ben want even social contact en een goede maaltijd is goud waard. Maar het waren ook lange dagen, aan het einde van zo’n dag merk ik wel dat ik nog maar net iets meer dan een week geleden de grootste operatie van mijn leven waarschijnlijk al binnen heb.
Wat ook tegenzat is dat het dilateren mij niet zo goed lukt als de meesten na deze operatie. Het dilateren is niet het meest makkelijke onderwerp om over te praten hier op mijn blog of op de socials, maar het is ook onderdeel van het geheel. Ruimte maken daar benden. Het is hard werken en ook best pijnlijk. Mogelijk ben ik niet ontspannen genoeg, en het zorgde voor onenigheid met de verpleegafdeling.
Voor diegene die zelf deze operatie tegemoet gaan, meestal gaat het veel ontspannender hoor ik van ervaringsdeskundigen! Maar van te voren een afspraak maken met de doorgaans druk bezette bekkenbodemfysiotherapeut, vooral ook een datum ruim een week ná de operatie, is mijn advies. Zelf moest ik me even ergens overheen tillen. Zeker nu ook mijn oppas voor morgen door stakingen niet hierheen kan komen. Het werd gewoon even een dipje, bijna logisch na een week vol euforie!
Morgen alles rustig aan, en ik neem even de tijd om te schrijven waar ik dan veel tijd voor heb. En ik heb besloten mijn visie verder vooruit te leggen, mede door vriendensupport, maar ik voel het nu ook zelf. Nu even doorzetten, er ligt zoveel moois in het verschiet! Nog even en ik dans in mijn jurkje door de straten en in de disco, of lig in een prachtig badpak aan het strand op het warme zand te bakken zin de zon.
