Zes Maanden Hormoontherapie

Jaaa, het is zover! Zes maanden hormoon therapie! Vrijdag zit ik net over de helft van mijn 365 jurkjes. Die mijlpaal valt later door het aantal dagen in de maand Februari. Maar nu vier ik dat ik zes maanden geleden begonnen ben met hormoontherapie! Dus om de meest prangende vraag te beantwoorden ben ik meteen aan het meten geslagen.

Qua haargroei merk ik vooral dat die geremd is op en rondom mijn buik. De rest scheer ik nu eens in de twee dagen in plaats van dagelijks. Op mijn voorhoofd groeien sinds een paar weken ineens donshaartjes. Zo lief, het verzacht mijn gezicht. En nu meteen even gecheckt (live!) en jawel. Jippe! Er groeien daadwerkelijk nieuwe haartjes in de kaalheid-inhammen op mijn voorhoofd die ontstaan zijn in mijn tetosteronentijd!

En ja, mijn billen. Als we toch bezig zijn. Het viel me vorige week al op dat mijn billen meer naar achteren staan. Wat eerder vlak was wordt een beetje rond. Het is allemaal heel subtiel, maar duidelijk aan­wezig. Het moment dat ik het zag vorige week overviel me met een geluksgevoel. Net als eerder toen ik ontdekte dat ik heupen heb. Ook lijkt mijn buik meer naar voren te groeien in plaats van naar de zijkant, maar misschien is dat verbeelding. En mijn gezicht veranderd ook. Alles wordt gewoon vrouwelijker!

Psychisch veranderd er ook van alles geloof ik. Ik vind het moeilijk inschatten. En mijn corona-brainfog na een langere dag maakt het niet helderder, vooral omdat ik het ook bizar druk heb de laatste tijd. Maar van binnen voel ik minder onrust. Ik beschreef het al eerder, mijn innerlijk kind die me vroeger al gauw terugriep als ik me vrouwelijk gedroeg laat me nu begaan. Ze ziet dat het juist goed gaat. Ik merk dat er veel meer rust in mijn lichaam zit. Dit merk ik met opvoeden, autorijden, als ik aan mijn projecten werk. Maar tegelijkertijd kan ik nog steed ongeduldig zijn, of soms onterecht boos of verdrietig.

Veel gaat over mijn zelfbeeld. Zoals gisteravond voor het slapen gaan. Ik zat op bed, bloot, en keek in de passpiegel. Ik vond mijzelf ineens zo vrouwelijk! Door mijn gezicht, mijn beginnende borsten. Zonder de protheses voelde ik me eerst niet echt vrouwelijk. Als ik nu mijn protheses af doe is het niet plat en voel ik me nog steeds vrouwelijk! Misschien is dat wel het grootste jubelmoment van wat ik bereikt heb met zes maanden hormoontherapie. En de terugroei van mijn hoofdhaar die nu toch echt duidelijke begonnen is!

Scroll to Top