Vandaag is het alweer de 14e dag.. Twee weken gebruik ik nu oestrogeen-pleisters. Nog geen testosteron-remmers. Ik kan het spuitje (nog) niet zelf zetten en de brief van de poli aan de huisarts komt maar niet binnen. Ik ga er achteraan; merk toch weer dat ik spanning opbouw. Maar goed, na twee weken mijn eerste update.
Soms lijkt het even alsof mijn gezichtshuid iets zachter lijkt. Al kan dat volgens mij nog niet. Nou ja, misschien is het een inbeelding. Maar duidelijk is wel dat het al invloed heeft op mijn psyche. Zoals vorige week dinsdag. Ik was mijn mondkapje vergeten toen we naar de metro gingen dus kon ik Ilya gedag zwaaien en terug naar huis om het te halen. Vervolgens, toen ik hetzelfde mondkapje afdeed in Rotterdam, verloor ik het klemmetje van mijn oorbel. En op kantoor was het stil. Wat ik normaal juist heerlijk vind. Maar nu voelde ik me alleen en zielig. Wilde de hele ochtend alleen maar huilen ook al was er eigenlijk niets aan de hand. Het voelde ook fijn; het was een signaal van mijn lichaam dat het oestradiol goed opgenomen wordt.
Ik heb nu 13 jurkjes aan het kledingrek hangen. Ik merk wel dat ik steeds mijn favoriete jurkjes uit de jurkjes-buffer neem. Deze ga ik allemaal bewaren. Al weet ik op voorhand dat ik niet 365 jurkjes op kan slaan. De bedoeling is een deel van de jurkjes, en ook leuke jurkjes die ik eigenlijk zou willen houden, te verkopen op bijvoorbeeld Vinted; of te ruilen met andere jurkjes. Wat lijkt me dat leuk zo’n kledingruil! Misschien organiseer ik er een zodra er weer meer mensen mogen samenkomen!
