In januari 2020 verhuisden we naar Hoek van Holland. De sleutel die ik vond tijdens de eerste bezichtiging van het huisje, nog in 2019, zag ik als symbool. Een sleutel naar een nieuw deel van mijn leven. Ik had toen nog niet door hoeveel dat later zou veranderen.
Ik had al jaren eerder een oogje op deze kustplek. In Rotterdam woonde ik in een appartement tussen andere buren; met ieder een andere muzieksmaak dan ik. En in de Hoek is er zee, strand en een metroverbinding naar Rotterdam. Dat laatste was belangrijk. Ik kon zo mijn atelier en klanten in Rotterdam behouden. En voor mijn zoon die zo makkelijk naar zijn moeder kan komen. Ik nam hem ook mee in de zoektocht want zijn reis naar school werd ook een stuk langer dan hij gewend was.
De dankbaarheid was voor mij direct voelbaar. Er zit nog heel veel werk in de tuin maar wat een vrijheid! Ook voor onze poes Sierra die het eerst met twee balkons moest doen. En in zeven minuutjes fietsen: de zee.. Iets verder de andere kant in het Staelduinse Bos. Mede door corona ging mijn leven op de rem. Ik kwam tot stilstand. Vrij letterlijk; want mijn eigen besmetting zorgde voor Long Covid; dat toen nog geen naam had. Ik kwam moeilijk de trap op en af en kwam niet veel verder dan een dagelijkse wandeling naar de super.
Maar die stilstand zorgde ook voor rust in mijn hoofd. Of juist onrust waardoor ik eindelijk ontdekte dat ik transgender ben. Een paar maanden liep ik met baard in jurk door het dorp. De baard wilde nog even niet weg. Ik wilde geleidelijk aan de verandering in; ook voor mijn zoon. Hem nam ik vrij snel mee in het proces net als het zoeken met het huis. Ik denk dat het goed is als je een kind hebt deze vrij snel mee te nemen in je ontdekkingsreis. Zo kon ik oprecht blijven over mijn gevoelens en de veranderingen die ik doormaakte. En leerde hij dat openheid goed is.
Het dorp ontving me vriendelijk. Ik kwam eerst al als jut-kunstenaar in het tijdschrift van de woningbouwvereniging. En niet veel later zagen mensen mij in jurk. Mogelijk waren ze al een beetje gewend doordat er nog wat transgender-personen wonen in het dorp. In ieder geval heb ik geen tegenwerking gevoeld. Ik voel me hier welkom.
Een paar maanden voordat we ons huisje vonden nam ik Ilya mee naar de Hoek. We maakten een flinke wandeling door het dorp en over het strand en aten bij de authentieke eenvoudige pizzeria Roma Antica. Als jubileum aten we daar eerder deze week; heerlijk was het! En alweer ruim twee jaar gelden. We hebben al een verleden in de Hoek!
