Vaak kom ik voor-en-na foto’s tegen van transgender-personen. Een foto van voor en na de veranderingen die zo’n ontdekking en daarna ook de hormoonbehandeling met zich meebrengen. Veel transgender-personen voelen zich daar helemaal prima bij; om ook dat andere gezicht te laten zien. Zelf heb ik dat helemaal niet. Mijn zoon heeft nog foto’s staan van mij vroeger en dat voelt prima. Ook doe ik geen foto’s weg en staan de fotoboeken ook gewoon binnen handbereik in de kast. En het is ook niet dat ik een slecht masker droeg. Ik was er goed in geworden. Maar ik droeg een masker. Daarom deel ik geen foto’s van mij net voor mijn ontdekking.
Maar ik vind het wel leuk om mijn echt oude foto’s te bekijken en te vergelijken. Vaak een androgene uitstraling. Niet per se jongens- of meisjesachtig. Van al mijn foto’s van voor mijn pubertijd zijn er maar weinig waarin ik echt een jongensachtige blik heb bijvoorbeeld. Eigenlijk hoe ouder de foto hoe meisjesachtiger. Maar dat is vast ook de manier waarop ik er nu naar kijk. Deze foto, van toen ik denk ik iets van vijf á zes jaar was, vind ik heel vrouwelijk. Ik heb een foto van mij van vandaag ernaast gezet; in sepia-tonen zodat het een beetje gelijkend is.
Vandaag had ik mijn eerste les in de korte cursus Inleiding in de Psychologie die ik volg. Terug in de schoolbanken. We behandelden vandaag in vogelvlucht de groeistadia die we doorlopen in ons leven. In de pre-operatieve fase, 2-6 jaar, ziet een kind de wereld alleen in relatie tot zichzelf. Die bleef hangen. Zoiets wist ik eigenlijk wel maar had het nog niet betrokken op mijn eigen kind-zijn.
Dus ik, als kind van vier, wilde in een rokje naar school. Ik eiste dit ook en het gebeurde. Want voor mij was het logisch dat het fijn zou zijn ook al waarschuwde mijn moeder van niet. Begreep ik overigens. Ik heb zelf geen herinneringen meer aan die dag. Maar na school was ik in tranen vertelde ze. Dat kan ook haast niet anders want ik deed wat logisch was voor mij maar de rest vond van niet. Zelfs mijn moeder. Dat moet nog best ingewikkeld geweest zijn voor mijn kinderbrein. Dat de wereld niet klopte.
