Gisteren was het al het plan een lenteduik te nemen. Gek genoeg ben ik nooit in de zee geweest buiten de warme maanden. En dus ook niet sinds de aanvang van mijn hormoontherapie. Gerarda daagde me uit en ik vond het een goed idee! Ik zie vaker foto’s voorbijkomen van iemand die ik graag mag die er regelmatig voor gaat. En op een of andere manier ben ik nog steeds niet mee geweest met een vriendin uit Rotterdam. Van binnen wilde ik wel, maar ik kwam er steeds onderuit. Want ik vond het ook een beetje eng, de kou.
Nou was het niet echt skinny dippen, ik had mijn ‘correctieslip’ aan, die de boel verborgen houdt. Maar het was wel de eerste keer dat ik topless ging zwemmen. Gerarda maakte ook een foto van het moment dat ik terugkwam. Waar ik een maand geleden nog kon zeggen dat mijn borsten ook mannentietjes konden zijn gaat nu die vlieger niet meer op. Dus je kan wel begrijpen, ik ben blij en trots dat ik voor de eerst keer in mijn leven topless de koude zee bedwongen heb!
Natuurlijk ben ik tegen het idee dat topless iets bijzonders is. Ik ben voor de vrijheid van het lichaam, en gelijkheid daarin tussen al de verschillende seksen. Maar het is op dit moment in mijn proces ook een vorm van erkenning. Zoals Facebook dat ook even was, een maand of wat geleden, toen ze de foto’s die ik maakte van de proefdruk van het 365 jurkjes-boek blokkeerde. Mijn tepels waren te zien. En al was het nog maar heel pril, ze werden herkend als vrouwentepels. Mijn eigen nipplegate!
Eigenkijk ben ik best veel in mijn blote borsten op het strand geweest. Op de camping, zelfs zowaar op straat. Toen niemand wist dat ik vrouw was, zelfs ik niet. Maar ik was er niet gek op. Behalve op het strand of in de tuin droeg ik liever iets over mijn borsten. Al was het nog een testosteron type borstkas en dacht ik echt nog dat ik man was. Ik vond het maar een raar idee, zo ontbloot naar buiten. Ik schaamde me er een beetje voor.
Misschien was dat omdat ik me onbewust, want dat deed ik, al meer schaarde bij de vrouw dan bij de man. Of omdat ik nog geen volgroeide borsten had, alles was plat. Want nu zou ik eerder trots zijn mijn ontbloot bovenlijf te tonen dan me ervoor te schamen. En daarom ben ik juist blij met deze heugelijke constatering: vanaf nu kan ik echt niet meer zomaar met ontbloot bovenlijf de straat op!
