Mijn Zeemeerminnen

De volgende tekst schreef ik in de eerste zomernacht. Ik vond de tekst terug en schreef het grotendeels over. Ik probeer nog steeds te achterhalen of de Zeemeermin echt in mijn dromen voorkwam of dat ze mijn fantasie was toen ik dit schreef.. Maar de uitleg waar je zeemeermin Elena kan vinden klopt zeker!

Vandaag is de zomer eindelijk aangebroken. Een ideaal moment om wat te vertellen over mijn zeemeer­minnen. Zeker omdat je één van de twee kan bezichtigen op het strand in Hoek van Holland. Mijn eerste zeemeermin maakte ik op Vlieland. Mijn zoon en ik bezochten jaren geleden, op een van onze fietstochten naar Vlieland, het Juttersmuseum op Texel. Ilya was zo geïnspireerd dat we een jaar later, in 2015, op Vlieland gingen jutten en we ons eigen jutmuseum maakten voor onze tent. Met een opening en prachtige speech van Ilya (leeftijd zeven). Het werd een traditie die we jaren volhielden. Zodra we weer huiswaarts keerden werd het jutmuseum meestal voortgezet door anderen. In het tweede jaar besloot ik ook een kunstwerk te maken van het gevonden afval uit de zee, wat ik jaarlijks bleef doen.

In 2017 maakte ik een Zeemeermin. Ilya en ik vonden haar zo geslaagd dat ik besloot het naar huis te sturen per post. Waardoor we bij thuiskomst ineens een zeemeermin-kunstwerk van 84 bij 43 centimeter in de huiskamer hadden staan. Het was nogal groot maar ze paste mooi op de halfhoge kast. Het was fijn haar daar te hebben. Terugkijkend had ik mijzelf gebeeldhouwd. Ik herinner me hoe ik haar borsten maakte van foam. Haar wikkeljurk wikkelde van stukken blauw plastic en hoe fijn ik het vond haar haar te maken. Lang en wilderig krullend overgaand in de zee, die bestond uit hetzelfde blauwe ontrafelde nylon scheepstouw als het haar.

En al gauw kwam de magie. Ik had een droom, de Zeemeermin sprak tot mij. Gebarend op mystieke wijze zong ze zachtjes: “Wakker worden: je kan je niet langer verschuilen.”. Ze keek mij aan; ik raakte in een soort trance, zag mijn eigen ogen gereflecteerd in de hare. Ik voelde zelfliefde stromen. De jaren die daarop volgden jutte ik veel op de Maasvlakte-stranden en soms ook in de Hoek. En ik maakte vele sculpturen van al wat de zee aan afval te bieden had. En elke nacht oefende de zeemeermin haar magie op mij uit tijdens mijn slaap. Na jaren herkende ik wat ze wilde vertellen aan mij. Ze maakte iets los in mij. Ze bevrijdde mij. De rest is iedereen die dit blog bezoekt bekend.

Ik realiseerde hoe krachtig deze Zeemeermin was, en hoe ze mij hielp met het ontrafelen van mijn diepste geheim, om me deze heerlijk vrijheid te bieden. En ik realiseerde me dat ik deze kracht ook aan andere mensen wil bieden. Dus creëerde ik Elena. Elena is een nog krachtigere exemplaar dan mijn eerste zeemeermin. En om haar mee te maken hoef je alleen maar naar Hoek van Holland te komen waar ze op het strand te vinden is, beschermd door de Heremietkreeft van Eddy Kaijser. De heremietkreeft heeft kleine gaten in zijn schelp gemaakt, waardoor je Elena kan aanschouwen, haar kracht op je in kan laten werken.

Deze twee zeemeerminnen hebben mij veel kracht gegeven. De eerste, Zeemeermin was een stiekem kijkje in mijn inner-wereld die ik voor mijzelf verborgen hield. Ze was een grote stap in de zoektocht die twee jaar geleden zo’n mooie wending in mijn leven veroorzaakte. En Elena maakte ik vorige zomer toen ik net wat meer dan een jaar bewust was van mijn vrouwelijkheid waardoor ik nog meer van mijzelf in het werk kwijt kon. Je kunt haar vinden op het strand vóór de Surfschool, strand opgang Rechtestraat in Hoek van Holland.

Zeemeermin
Elena
Scroll to Top