Het raakte me toen ik gisteren tegenkwam dat er zoveel commotie is over het nieuwe voorstel van de transgenderwet. In de tien minuten die ik besteedde aan de negativiteit hierover, langer laat ik me liever niet afleiden, vond ik de vreemdste redenaties, angst beelden. Alsof we massaal het gemeentehuis binnen zouden walsen om met onzuivere doelen van een M een V te maken of andersom, of zelfs een X. Ik denk trouwens dat het wel even heel druk wordt, maar meer omdat die paar duizend mensen die nu in die wachtrij staan bij het VU en andere plekken, eindelijk dat stukje vrijheid en identiteit mogen ontvangen.
Ik was zo verbaasd, ik dacht “Denken deze mensen nou echt dat kwaadwilligen tussendoor hun geslacht wijzigen om een misdaad te plegen? Of dat iemand zonder na te denken zijn identiteit gaat veranderen?”. In België, waar dit al sinds 2018 kan, is de massale misdadigheid uitgebleven. Net als in het wetsvoorstel beschreven staat is daar ook een afkoelingsperiode, die de impulsiviteit eruit haalt. En kinderen onder de 16 moeten alsnog naar de rechter om toestemming te krijgen.
Pas toen ik de intake gehad had bij mijn behandelaar kon ik van haar dat noodzakelijke briefje krijgen, waarmee ik naar de gemeente mocht gaan voor mijn wijziging geslacht en naam bij de gemeente. Dat was in mei 2021. Gelukkig had ik een korte wachttijd, niet de gebruikelijke twee a drie jaar. Want het was zo fijn niet meer raar aangekeken te worden door een conducteur, of op welke plek dan ook waar je je ID-kaart liet zien, waar een typisch mannelijke naam in stond, en die M. Na de wijziging kon ik weer een stukje man-zijn loslaten, liet ik me zelf nog meer toe de vrouw te zijn die ik ben. Het was een van de mooiste momenten van mijn leven! Niet alleen de V in mijn paspoort, maar ook de officiële naamsverandering.
Vanaf het moment dat wist dat ik vrouw ben, ben ik me in geleidende schaal steeds meer ook echt gaan beseffen dat ik vrouw ben. Dat klinkt een beetje dubbel, maar zo werkt het. Dat eerste moment was opluchting, een openbaring. En de geleidende schaal was de weg naar gelukkig zijn. Net zoals ik eerst mijzelf aan iedereen voorstelde als Stella, terwijl ik mezelf zo’n prachtige lange naam geschonken had. Ik hield me in, durfde mijn verandering nog niet helemaal te leven. Pas later durfde ik er echt voor te gaan en besloot ik mijn naam niet meer af te korten (maar ‘Stel’ vind ik wel leuk hoor!). Ik bedoel dat het tijd vraagt, en elk stapje helpt mee met het vrijer voelen. En sommige stapjes zijn grote stappen, geven een enorme boost.. Mijn naams- en geslachtswijziging was zo’n enorme boost!
Voorheen had ik een korte mannelijke naam. De naam was niet om te vormen tot een vrouwelijke versie, in ieder geval niet zonder herinnerd te worden aan de pesterijen uit mijn schooltijd. Na lang wikken en wegen zag ik die prachtige Magnolia Stellata in mijn tuin. Ik wist dat deze zou bloeien in februari, en vond dat een heerlijk idee, het beeld dat ik zelf een maand of negen verder, in bloei zou staan. Dus het werd Stellata. Wat ook ‘sterrenhemel’ bleek te betekenen in het Italiaans. Aan Elena, aan wie ik het eerst vertelde van mijn ontdekking, vroeg ik nog een naam te bedenken. Iets dat begon met een A. Ze gaf de naam die ik eerder zelf niet durfde te kiezen, omdat ik de naam zo mooi vond. Maar toen durfde ik het wel. En, ik had het niet meteen door, Aurora komt ook van Aurora Borealis, het noorderlicht. Ik besefte dat ik ook gewoon drie namen kon nemen. Dus vroeg ik Elena of ik haar naam mocht gebruiken. Ze vond het een prachtig idee. En.. het bleek fakkel te betekenen in het oude Grieks. De stralende!
Al mijn namen bleken licht in zich te hebben, fantastisch toch! Toen ik mij een week voor de registratie realiseerde dat ik, als ik mijn nieuwe initialen S.A.E. nou een beetje husselde, ik S.E.A. kreeg, ben ik daarvoor te gaan. En ook dat was wel een stap, ik moest boven het gevoel gaan staan wat ik óók voelde, dat ik zo’n prachtige lange naam, met al die schitterende betekenissen niet waard was. Maar ik besloot dat ik het wel waard was en ben. Dus ik ging ervoor. En elke dag geniet ik er nog van dat ik nu als Stellata Elena Aurora Koppe door het leven ga! Allerlei vormen van licht, en de zee..
