Mijn droom speelt zich af rond het treinstation van Eindhoven. Ik kom daar niet zoveel meer, maar ben er veel geweest. De eerste veertien jaar van mijn leven woonde ik in Eindhoven, en later zou ik er nog twee keer terugkeren om er eerst vijf en later nog eens één jaar te wonen. Zo’n twintig jaar in totaal. Realisatie: inmiddels woon ik langer in het westen van het land dan in het midden!
Ik ben op zoek naar het bonnetje voor mijn fiets. Zo’n geel afgescheurd papiertje met kartelrand. Het is er niet. Maar ik wil naar mijn moeder. Diep in mijn zakken vind ik wel andere kaartjes. Ook een lot. Maar niet het kaartje van de fietsenstalling. Na een tijdje zoeken begrijp ik dat ik de fiets waarschijnlijk niet gestald heb. Of in ieder geval niet in de bewaakte fietsenstalling. Ik ga buiten zoeken. Tussen de fietsen op het Stationsplein. Ik zie twee straatartiesten die een performance doen met ieder een soort staf die gemaakt is in jugendstil. Een steel van een bloem, de bloem geeft licht. De performers en hun bloemen-staffen zijn helemaal in een grijzig zeeblauw.
Prachtig vind ik het. Op het moment dat de performers in rust zijn neem ik de bloemen-staffen mee. Wat raar, ik steelde in mijn droom! Net las ik in Google dat het van alles kan betekenen, als je iets steelt in een droom. Misschien de meest toepasselijke betekenis: “Een droom waarin je iets steelt suggereert dat je je beroofd voelt. De locatie waar het stelen plaatsvind is een indicatie van wat je mist.”. Dat laatste past ook, station Eindhoven was vroeger de verbinding naar mijn moeder. En ons contact is veranderd sinds mijn ommezwaai.
Terug naar de droom. Ik voel me niet blij met de bloemen-stelen. Ik loop terug naar het station en zet ze neer aan de voorkant, bij de ingang, waar de performers ze terug zullen vinden. Dan loop ik door de stationshal naar de achterzijde, waar de bussen zijn. Ik ben vergeten welke bus er naar mijn moeder gaat. Was het lijn 201 of 138? Ik vind geen vertrektijden of andere informatie en ga uit de drukte, en weer in de drukte van de informatie-balie. Gesprekken met de baliemedewerker leveren niets op. Wel heb ik een leuk gesprek met een andere vrouw in de wachtrij. Als ik terugloop staat het vol met vertrekkende bussen. Ik realiseer me dat de nummers in mijn hoofd kloppen en ga op zoek naar de bus.
