Badhok

Nog even terug naar Vlieland. Ik wilde nog een stukje schrijven over het badhok. Want ook dit jaar was het weer spannend me daar gewoon maar te gaan scheren. Ook al valt het niet op, het is nog steeds nodig mijn ‘baardstreek’ te scheren. Het epileren is een langdurig proces, zeker omdat ik zo blond en grijs ben. Misschien hoef ik me volgende zomer maar een paar keer in de week te scheren, dat zou al heel fijn zijn. Dan hoef ik de meeste dagen alleen naar het badhok om mezelf te wassen en op te maken!

Vorig jaar was het de eerste keer, scheren op Vlieland in het badhok van de camping. Onderweg had ik al wat geoefend op de campings waar we overnachtten op onze fietstocht naar het eiland. Maar op Vlieland zelf was toch wat spannender, want hier kende ik veel mensen, vrouwen vooral. Het was enger dan het uit-de-kast-komen zelf, wat ik die zomer op de camping ook deed. Gelukkig was ik door een tip van een andere transgender vrouw al overgestapt op bodylotion in plaats van scheerschuim, dat is beter voor je huid en maakte het vooral iets minder mannelijk. 

Ik kreeg vorig jaar al weinig tot geen weerstand van de andere vrouwen in het badhok. Of in ieder geval werd er niets van gezegd. En als er een zoekende of geïnteresseerde blik was, of ik iemand kende die het nog niet van me gehoord had, vertelde ik over mijn ontdekking, waardoor er zelfs meer enthousiaste gesprekken ontstonden in het badhok dan dit jaar. Elke dag weer bleef ik het spannend vinden. Meer dan waar ook is hier te voelen of de uitgesproken acceptatie oprecht is. Iemand kan elders zeggen dat het allemaal heel fijn is dat ik mezelf vind, maar in het badhok kan dat lastiger zijn. Zo voelde het toen.

Dit jaar was het minder speciaal. Het was niet meer het coming-out jaar zoals toen, waardoor daar geen nadruk op lag. Ik vond het nog steeds wel een beetje spannend, mijn gezicht scheren tussen de andere vrouwen, maar tegelijk voelde ik me niet zoveel anders dan hen. Ik scheerde wel wat laconieker dan daarvoor thuis. Sneller. Geen haastklus, maar minder nauwkeurig, waardoor ik notabene minder kleine wondjes kreeg. Bijna geen zelfs! Het resultaat van epilatie is echt merkbaar. Ook worden de haartjes zachter door de hormoontherapie. De eerste dagen thuis ben ik gaan scheren zoals ik dat deed in het badhok, ontspannen, maar niet te lang over doen. Waardoor ik nu ook thuis mezelf bijna niet meer snij tijdens het scheren.

Het dagelijkse badhokbezoek werd gewoon. Waar ik me vorig jaar soms nog een beetje indringer voelde, voelde het nu helemaal logisch om daar te zijn. Ik dacht daar niet eens meer over na. En zover ik weet was dat wederzijds. Het voelde comfy en veilig. En soms als ik langs ‘de mannen’ liep, bedacht ik me dat dat ooit mijn aangewezen plek was. Ik kon me niet meer voorstellen dat ik daar ooit dagelijks was. Ik heb me daar nooit echt comfortabel gevoeld, ik was daar altijd bezig met hoe ik over kwam, herinner ik me nu. Ik probeerde mannelijk over te komen. Nu bij de vrouwen ben ik gewoon mezelf. 

Er waren minder, maar ook dit jaar fijne gesprekken. Over ditjes en datjes, en ook over mijn transitie. Ook waren er lieve begroetingen. Net als op het veld, hartverwarmend met volledige acceptatie en support. Zo voelde het. Vooral de laatste dagen was het badhok steeds weer een leuke afsluiter van de dag, want inmiddels waren mijn vriendinnen gearriveerd. Het werd meestal wat laat voordat we besloten dat het toch echt tijd was om te slapen, we hebben elkaar ook zoveel te vertellen. Vijf minuten later stonden we dan gezamenlijk tanden te poetsen in het badhok. Doordat het rond die tijd rustig is in het badhok, hadden we steeds ieder een eigen wasbak. Vier supervrouwen die de dag afsluiten!

Scroll to Top